و در این برهوت همنوایی نیست...

خداوندا...

در این برهوت عاطفه،هر که را تتمه دلی برای مهر ورزیدن هست گرامی بدار و سرش را به سنگ جفا آشنا مکن...

صدایی نیست کسی نیست آشنایی نیست ..

   و در این برهوت همنوایی نیست .

نگاه دور دست تو بکاری نمی آید . اینجا فقط شن باد است که میماند خاک است که میماند

و گرماست که تمامیت نفسگین زندگیم را میسوزاند .

اینجا فریاد رسی هم نیست .

   اینجا من هستم و این همه راه نرفته که افسوس گامهایم به دامان بلندشان نمیرسد .

   اینجا نام هر کسی رویاست . بودن رویاست . هستن رویاست . همین .

اینجا سوگ برپاست .اینجا خستگی واقعیت دارد . سکوت واقعیت دارد و مردن آرزویی دور . آنقدر دور که گویی راه آخر ماندن در گذاشتن و گذشتن خلاصه میشود .