نرفته از یادم !
زمین با تپش برگهای تو جان می یافت
اینجا
به رشد کلمات تیشه می زنند
اما
روز با نور و
آسمان با سایه
تکرار می شود .
نرفته از یادم !
تنها می شوم گاهی
می رسم به لحظه های بی کسی
شب
می کشد تو را در قاب
مهر ،می دمد با صبح
پنجره ،یک فریاد
شعله، صداقت شمعدانی
می تراود در من
تـــــــــــــــــــــنــــهایی را بلـــــــنـــــد ترین شــــــاخه درخت خوب می داند
انگــــار هرچه بزرگــتر می شویم تنـــــــــــها تر می شویم
به راستی خدا از بزرگی تنهاست
یااز تنهایی بزرگ..
برای دیدن تصویر گردوی تنگل به ادامه ی مطلب بروید :