ایل من گر چه جوان بودی و پیرت کردند ، سهم تو شاه شدن بود وزیرت کردند...

ایل من گر چه درختان تو را دار زدند / و کلاغان به عقابان تو منقار زدند

ایل من گر چه رهاندند پلنگت را هم / وحشت آلوده گرفتند تفنگت را هم

ایل من گر چه تو را خانه نشین می خواهند / و برای تو شبی بد تر از این می خواهند

ایل من گر چه خزان ذوق بهارت را خورد / باد آمد همه ی دار و ندارت را برد