ابادی از یاد رفته

 

          خانه چون فانوس خاموشست و شمع خانه نیست
     باغ اگر بی گل شود انگیزه در پرواز نیست

تصاویری از خانه های قدیمی کاهگلی قدیمی که حالا خرابه ای بیش نیستند در ادامه :

تک درخت / روستای صرفه

 

دریغا دیده ی دل ها به خوابست
نداند کس که غم ها بی حسابست
دمی اندیشه کن کاین زندگانی
عذاب اندر عذاب اندر عذاب است...

مدرسه ی قدیمی روستای صرفه

بر موی چو خاکستر من طعنه مزن
آتشکده ای درون جانست هنوز
تا صنع خدا را نگرم دیده ی من
بر چشم غزالان نگرانست هنوز
گر شور جوانی ام تو را باور نیست
آماده ی روز امتحانست هنوز

مدرسه ی قدیمی روستای صرفه که در حال حاضر شباهتی به مدرسه ندارد و از ان بعنوان اغل گوسفندان استفاده می شود 

روستای صرفه فروردین 94

هر زمان تنها شدم از شعر یاری ساختم
همچو نقاشان ز هر نقشی نگاری ساختم
خزان سر زد ز طبعم واژه های رنگ رنگ
واژه ها گل کرد و از گل بهری ساختم ...

مجموعه تصاویری از فروردین 94 از طبیعت روستای زیبای صرفه در ادامه:

عجب فرسوده دیواریست دنیا....

حال آرام بر لابه لای سنگ هایی که روی خاک دراز کشیده وهر سنگی پر از

درد های آدم هایی است که  اینک در زیر خاک مدفون شده اند.قدم بگذاریم...

وکنارشان چند دقیقه  تحمل کنیم!هر سنگی شرح حالی دارد .

داستانها وخاطراتی دارند که به همراه خود درزیر خاک پنهان کرده اند.دردودل هایی که هیچ وقت گفته نشد.وهزاران دردو حسرت وافسوس ...

 

استخر و چشمه ی باغ صرفه / بهار 94

خوش نشین بر لب آبی که روان می گذرد                       تا که احساس کنی عمر چنان می گذرد

از صدای گذر آب چنان می فهمی                                 تندتر از آب روان، عمر گران می گذرد

این چشمه منبع اصلی مصرف اب معدود اهالی می باشد،

تصاویر را در ادامه ببینید:

عصر بهاری

یاد انها که به مترسک مزرعه نخندیدند و به کلاغ‌ هاسنگ نینداختند و از پرچین باغ سیب عبور نکردند.
می‌نویسم تا دستانم از حرکت باز نایستد و می خندم تادهانم بسته نماند...

بالای سرم خورشید یا ماه فرقی نمی‌کند مهم این است که خدایی که در نزدیکی من است مرا دوست دارد.تو بامنی وخدایا مرا بی تو لحظه ای هرگز...

قبل از اینکه چراغ ها را روشن کنی با کلاغ‌ها که رو به غروب می‌روند خداحافظی کن....

خرابه و خانه های روستای صرفه

کسی با قصه من آشنا نیست

در این عالم ندارم همزبانی

به صد اندوه می نالم - روا نیست

 

شبم طی شد کسی بر در نکوبید

به بالینم چراغی کس نیفروخت

نیامد ماهتابم بر لب بام

دلم از این همه بیگانگی سوخت

بید

یک عمر مردم
سر و صدا کردند
و دیوار ها ساکت بودند
یک روز دیوار ها غریدند
ومردم برای همیشه سکوت کردند...

بهار 94 در روستای صرفه

در بهاران سری از خاک برون آوردن

خنده ای کردن و از باد خزان افسردن

همه این است نصیبی که حیاتش نامی

پس دریغ ای گل رعنا غم دنیا خوردن

مشو از باغ شبابت بشکفتن مغرور

کز پیش آفت پیری بود و پژمردن

ادامه تصاویر در ادامه ی مطلب: