بیاتافانوس دلمان راروشن نگه داریم تافرشته ها راه پاک ترین کلبه رادرعمق هستی مان گم نکنند،کسی چه می داند شایدفردالحظه ای که هیچ کس نمی داندپروازکنیم ونوع دیگری ازبودن را ادامه دهیم ؛ اگرهنوز زنده ایم وپرهستیم ازجنبش حیات،سعادتی است بس بزرگ وزمانی خواهدرسید که درحسرت تکراردوباره خودخواهیم بودوهیچ کس تکرار مانخواهدبود؛
۰ نظر
۱۵ مرداد ۹۵ ، ۰۰:۳۰
