خرابه

خرابه میل ابادی نداره

دلی که غم گرفت شادی نداره

همون طفلی که نو اید به دنیا

زدست غم هم ازادی نداره...

عجب فرسوده دیواریست دنیا....

حال آرام بر لابه لای سنگ هایی که روی خاک دراز کشیده وهر سنگی پر از

درد های آدم هایی است که  اینک در زیر خاک مدفون شده اند.قدم بگذاریم...

وکنارشان چند دقیقه  تحمل کنیم!هر سنگی شرح حالی دارد .

داستانها وخاطراتی دارند که به همراه خود درزیر خاک پنهان کرده اند.دردودل هایی که هیچ وقت گفته نشد.وهزاران دردو حسرت وافسوس ...

 

خرابه و خانه های روستای صرفه

کسی با قصه من آشنا نیست

در این عالم ندارم همزبانی

به صد اندوه می نالم - روا نیست

 

شبم طی شد کسی بر در نکوبید

به بالینم چراغی کس نیفروخت

نیامد ماهتابم بر لب بام

دلم از این همه بیگانگی سوخت

بید

یک عمر مردم
سر و صدا کردند
و دیوار ها ساکت بودند
یک روز دیوار ها غریدند
ومردم برای همیشه سکوت کردند...

خرابه ای در دامنه ی کوه...

یادمان باشد

آدمها،به همان خونسردی که آمده اند ، چمدانشان را می بندند و ناپدید می شوند...

یکی در مه،یکی در غبار،یکی در باران،یکی در باد

 و بی رحم ترینشان

در برف....

 آنچه به جا می ماند

رد پایی است

و خاطره ای...

 

در این سرای بی کسی...

در این سرای بی کسی ،کسی به در نمی زند

به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند

یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کند

کسی به کوچه سار شب در سحر نمی زند

نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار

دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند

گذر گهیست پر ستم که اندر او به غیر غم

یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند...

خانه ای قدیمی

 هر زمان می بینی
 باغ آفت زده ی شعر کسی بی برگ است
 حمد و توحید بخوان!
 اتفاقی که قرار است بیفتد مرگ است.