هر بیشه گمان مبر که خالیست ...

هر بیشه گمان مبر که خالیست ، شاید که پلنگ خفته باشد

در ژرف و سیاهی هفت دریا ، شاید که نهنگ خفته باشد

یک عمر قفس بست مسیر نفسم را

حالا که دری هست مرا بال و پری نیست

حالا که مقدر شده آرام بگیرم

سیلاب مرا برده و از من اثری نیست

بگذار که درها همگی بسته بمانند

وقتی که نگاهی نگران پشت دری نیست...