کوه های بن در
بیاتافانوس دلمان راروشن نگه داریم تافرشته ها راه پاک ترین کلبه رادرعمق هستی مان گم نکنند،کسی چه می داند شایدفردالحظه ای که هیچ کس نمی داندپروازکنیم ونوع دیگری ازبودن را ادامه دهیم ؛ اگرهنوز زنده ایم وپرهستیم ازجنبش حیات،سعادتی است بس بزرگ وزمانی خواهدرسید که درحسرت تکراردوباره خودخواهیم بودوهیچ کس تکرار مانخواهدبود؛
به گلبرگ سوگندکه درآمیزش ماهیچ چیزجزخداراه ندارد؛بیاتابردوش بکشیم توان دوست داشتن ودوست داشته شدن را،توان اندوهگین وشادمان شدن را،توان خندیدن به وسعت دل را،توان گردن به غرورافراشتن در ارتفاع شکوهناک فروتنی را،توان جلیل بارامانت وتوان غمناک تحمل تنهایی را...
پ.ن : کوه های بن در (بن دره= انتهای دره) و کلمن حوالی روستای صرفه
نوروز 95