گنوی ( آب تره یا شاهی آبی، ترتیزک آبی )

آب‌تَره یا همان گنوی ، (نام‌های دیگر: بولاغ اوتی،علف چشمه، شاهی آبی، ترتیزک آبی) گیاهی از تیرهٔ شب‌بوها به ارتفاع ۱۰ تا ۶۰ سانتی متر با برگ‌های کوچک به رنگ سبز تیره و گل‌های خوشه‌ای کوچک سفید و ساقه‌های خزنده است که از نقاط مختلف آن ریشه‌های کوچک و سفید خارج می‌شود و معمولاً در کنار جوی‌ها و باتلاق‌ها می‌روید. این گیاه مقدار قابل توجهی آهن، کلسیم و اسید فولیک و کمی هم ویتامین‌های ث و آ دارد.
آهن قابل جذب آب‌تره از اسفناج هم بیشتر است و به همین جهت می‌تواند در بهبود کم‌خونی مؤثر باشد. کلسیم آن نیز بیشتر از شیر و ویتامین ث آن از پرتقال بیشتر است.

این گیاه در روستای صرفه و مناطق اطراف به نام گنوی خوانده می شود و خودرو می باشد درحالیکه در بعضی نقاط کشور کاشت و برداشت این گیاه وجود دارد!

تا قبل از این گمان می کردم فقط مردم این منطقه انرا میخورند و در مورد مفید بودن ان هم شک داشتم!!

رودخانه ی روستای صرفه

همچو نی می نالم از سودای دل
 آتشی در سینه دارم جای دل
من که با هر داغ پیدا ساختم
سوختم از داغ نا پیدای دل

 رودخانه ی صرفه که متاسفانه در سالهای اخیر به علت کم ابی در فصل تابستان معمولا اب سطحی ندارد و در فصول زمستان و بهار اب این رودخانه به راه می افتد و  با گذشتن از باغهای صرفه و در نهایت از تنگ صرفه خارج می شود و پس از عبور از کوه های پرپیچ و خم تنگ صرفه با رسیدن و برخورد با رودخانه ای دیگر محلی به نام دو رودخانه ای را تشکیل می دهند که در نهایت این اب به سد روستای گیشیگان (گشیگان) می ریزد.

تصاویر بیشتر رودخانه ی صرفه را در ادامه مطلب مشاهده کنید: